10+1 πράγματα που (προσπαθώ να) κάνω για το περιβάλλον [επιμύθιο]
Ετούτο το τελευταίο post είναι το επιμύθιο:
Δε νομίζω ότι αυτές οι δέκα δράσεις που ανέφερα μου στερούν κάτι, θεωρώ όμως ότι πολλές φορές κάποιες από αυτές με ξεβολεύουν. Κι αν δεν είμαι πάντα τόσο συνεπής, κι αν αμελώ να κάνω κι άλλα τόσα που θα μπορούσα ίσως να αναλάβω, είναι διότι δεν ξεβολεύομαι, είτε από κούραση, είτε από βιασύνη, είτε από άγνοια. Διαβάζοντας και γράφοντας, ψάχνοντας και μετρώντας ανακάλυψα ότι δε μετράει μόνο το τι κάνω, αλλά και το πώς και το πόσο συχνά το κάνω και συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι τόσο καλά ενημερωμένη όσο νόμιζα (στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης διαφωτίστηκα αρκετά για τους μυστηριώδεις μπλε κάδους ανακύκλωσης συσκευασιών). Όσον αφορά στο ερώτημα γιατί το κάνω οι απαντήσεις είναι πολλές:
- διότι η περιβαλλοντική δράση μειώνει τους λογαριασμούς μου στο τέλος του μήνα·
- διότι θέλω να αναλάβω την περιβαλλοντική ευθύνη που μου αναλογεί·
- διότι κάθε πράξη αποτελεί μια μαρτυρία πολύ ισχυρότερη από κάθε λόγο·
- διότι η επιμονή στην προσωπική δράση οξύνει το αισθητήριο μου και με βοηθάει να μην ανέχομαι εύκολα και την αδιαφορία των άλλων. (Ευχαριστώ, μελαχροινή ομορφιά μου, που τόσο εύστοχα το διατύπωσες στην κουβέντα μας!)
Kαι η ανακύκλωση, εκτός από περιβαλλοντική πολιτική, είναι και εκδήλωση της πληκτικής ζωής του καταναλωτή που παράγει περισσότερα απ’ όσα καταναλώνει. (Αμάντα Μιχαλοπούλου, Καθημερινή, 18/3/2007)
Η εξοικονόμηση (ενέργειας, νερού, πόρων) είναι πάντα σημαντικότερη από την ανακύκλωση. Πριν να σκεφτώ αν ένα προϊόν έχει παραχθεί με τρόπο που δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, αν πωλείται σε ανακυκλώσιμη συσκευασία και αν έχει μεγάλο προσδόκιμο χρήσης, πρέπει να αναλογιστώ αν πράγματι το χρειάζομαι, αν μπορώ να το δανειστώ ή να το μοιραστώ με κάποιον. Πριν ανακυκλώσω ένα αντικείμενο πρέπει να σκεφτώ αν μπορώ να το πουλήσω, να το χαρίσω ή να το δανείσω επεκτείνοντας τον κύκλο της ζωής του. Η διαχείριση των απορριμμάτων έγκειται κυρίως στη μείωση εν τη γενέσει τους και κατά δεύτερο λόγο στην ανακύκλωσή τους.
Μ’ αυτή τη σκέψη από τη φετινή χρονιά υιοθετώ μια νέα δράση: Καταργώ το χάρτινο ποτηράκι μιας χρήσης για το νερό ή τον καφέ που χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά στο εκπαιδευτικό κέντρο με το οποίο συνεργάζομαι. Μια όμορφη κούπα από το ντουλάπι του σπιτιού θα μου κάνει πια παρέα την ώρα της δουλειάς και δε νομίζω ότι θα χρειάζομαι περισσότερο από μισό λεπτό για να την πλένω πριν φύγω.
Ο πίνακας που κοσμεί την ανάρτηση ανήκει στη Mary Beth Zeitz.
Ετικέτες Περιβάλλον