« Αρχική σελίδα | Η Στοά » | Fragmentum »

Δώδεκα χρόνια μετά

Καρκίνος στο πάγκρεας. Δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ. Του έδιναν πολλά αναλγητικά στο τέλος. Μόνο που είχε χάσει πολλά κιλά. Τα μάτια είχαν κυριεύσει όλο του το πρόσωπο. Η φωνή του ήταν πιο χαμηλή, διατηρούσε ωστόσο ακόμα κάτι από τη λάμψη την παλιότερη. Πάλι μιλούσε για τους ανθρώπους, τους φίλους, όσα έμειναν ατελείωτα στη ζωή μας, τα μυστικά μηνύματα στα οποία κωφεύουμε. Τον στενοχωρούσε που στο νοσοκομείο δεν μπορούσε να ακούσει τους δίσκους του· τα ορχηστρικά που ακούγαμε στο σπίτι και χορεύαμε. Δεν ανεχόταν τις μιζέριες. Κι αν με ρωτήσεις αν φοβόταν, θα έλεγα πως όχι· μόνο να, στενοχωριόταν που δε θα έπινε και πάλι τσάι στην πέργκολα, δε θ' αναζητούσε νέα βιβλία σε παράμερα βιβλιοπωλεία, δε θ' ανοιγόταν με τη βάρκα στο πέλαγο νύχτα με πανσέληνο.

Αμάν βρε Ελπίς! Πες και κάτι ευχάριστο. Μου μαύρισες την ψυχή!

Αγαπητέ Glenn δεν είχα αυτό το σκοπό.
Ο καθένας, όπως ξέρεις, καταθέτει ό,τι έχει.
Ελπίζω την επόμενη φορά ναι έχω κάτι πιο χαρούμενο!

Καλή αρχή κι από μένα.

Μου έκαναν πολυ καλή εντύπωση και τα τρία κείμενά σου, περισσότερο το Fragmentum.

Μ' αρέσει η λακωνική γραφή και βλέπω ότι είσαι της "σχολής".

Συνέχισε, σε παρακολουθούμε.

Andy, καλώς ήρθες!
Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη!

Δημοσίευση σχολίου